Internet and the Role of Social Media

Evgeny Morozov (Expert and Sceptic on Internet Social Media) and Ahmed Ghabeia (blogger from Egypt)

Ahmed: "One person that is no dead, managed to mobilize people to go to the streets and express their worries. On the eve of 24th of January, the number of participants was 18 000 - unprecedented number on FB, or anywhere on social media. There was a call for people to go to the streets. We knew it would be something different.  Facebook became a popular medium. Media became accessible to people to create CONTENT. The message of 24th of January was spread all around the world. Social media at least for a day were vibrant, Twitter was the commanding control, navigating the streets of Cairo. Those streets have huge security force. The ability to stay in touch with all the other groups of the activists, made a huge difference that day. The government learned very quickly what kind of threat the internet was. The series of events that followed, led to complete shut down of the internet  in Egypt. On the 25th the young people were shouting for the demise of the regime. This was dramatic moment for us. People did not have the information on the internet, so they came out to the streets to see what is going on. People were surprised from the complete shutdown of the internet. They also stopped the public transportation. From the 28th, no mobiles, no internet. What do you think we used? Catapults :) 11 February, Mubarak resigned. Military trials became the new threats: 12000 + since 25 January. The army cannot manage society! If you are really poor, you can't talk to the press. You go to jail, and none will know about you. However, we organizes a group for people to get legal help. The army at some point got into confrontation with people. The army even took over the media, "From state media, to army media" was the slogan of alternative media. Activists were taking whatever was forbidden, and republished it. Activists were jailed..." One of our idealistic idea is to incorporate these network into the policy making. Generally, the conclusion is that medial played major role.

Morozov Response:

- You should not start with new decentralized governance as the idea of Egyptians is.
The internet and the medial can be used in two stages: general mobilization, the quality of debates, ideas outside of government. The other point is the immediate contribution to the revolution itself. My criticism applies to the pitfalls of this kinds of usage of media. It is not the first time for the media to play a major role. There is a general point that internet was used. The problem with this is that after the riots and, the governments collects the pictures, tracing mobile calls, internet traffic... It used all that information to arrest most of the people. Another thing is that yes, the internet is giving more space for public debate. New emerging public sphere. The governments not only accept the new public sphere, but throw information of trained bloggers. This is mainly in Russia and China. The Egyptian government did not engage with the internet that much. They did not have consultants in government.
You got to know who owns the sources. There were protest in Belarus which group attracted 300 000 members. The government tracked, and all the social capital went away, because some social advocate company removed it from the internet. Also, the internet can have counter incentive. Iranian women killed on the streets video discouraged many people to get out on the streets. In Egypt I am not aware of trained manipulators of social medial. Face recognition, all things being constant, will of course help more the government that the dissidents. I don't want to to come up with two columns and evaluate when internet is. I think it is dangerous to try to ascribe some characterizing on Technology with a capital T.
We use the Internet as a cultural term to describe technology, space, practices. I don't think it is helpful, because it seems limitless. I propose to try to get away from the debate of whether technology is good or bad, or neutral. There are real life questions we have to address as privacy, business models of silicon values, but not to fall into a cultural debate and discuss so much in vain of WHAT is the Internet.

(CEU talk- Social Media)

Здодевни, но вести кои треба да се знаат

Денес го слушав господинот Роберт Бадинтер, кое име го знаеме заради “Бадинтеровиот принцип” или гласање со двојно мнозинство во Македонскиот Парламент. Темата на неговото предавање беше “Европска Правда” во кое, како истакнат правник даде краток осврт на Европската Правда. Еве неколку поенти вредни да се истакнат: проектот Евроспка Унија е затварање на страниците од минатото и почеток на заеднички живот на Европските држави. Бадентер посочи дека вртењето кон минатот за Европа е исто како шофер кој не гледа пред себе додека вози и дека порано или подоцна ќе се сретне со некое дрво. Главниот предизвик за Европа (секако покрај доминантната економска криза) е како Европа ќе продолжи да напредува кон одржување или создавање (?!) на Европска Правда? Европската цивилизација се заснова на четири столбови: Античко- Грчката филозофија, Христијанството, Римското Право и Ренесансата. Земајќи го во предвид  овој историски континуитет, Европа (или Европска Унија- многу нејасно видување на Бадинтер) треба да поработи на автентична Европска правда која сеуште ја нема. Сето ова е парадоксално за Бадинтер, затоа што ЕУ има свои институции, договори, судови, законодавство. Зошто? Затоа што воспоставувањето на таква правда зависи од политчката моќ! Ваквиот изненадувачки факт продолжува со тоа дека суверенитетот и интегритетот е цврсто поврзан со правдата. Она со што ЕУ треба да се соочи се мафиите, границите, национите правни системи на државите и извршителите на политичките одлуки. Потребата од заедничкото право е се повидлива во транснационалните бракови, имиграцијата, економијата и затоа што срцето на Европа е пазарот кој сам по себе бара се повеќе закони и регулација, која секако бара и заедничко право. Чекорите кои во иднина треба да се превземат што всушност е креативниот дел од сугестиите на Бадинтер се градење на поголема доверба помеѓу националните законодавства, што пред се се гледа во довербата во компетентноста на судиите. Главниот предуслов е да не бидат корумпирани. Ова беше споменато во контекст на формирање единствено Европско Судство кое мора најнапред да го помине тестот на компетентност на судиите од различни земји членки. Прашањето во однос на оваа поента е до која мера судиите во Меѓународниот Кривичен Трибунал за Бивша Југославија го имаат поминато тестот на компетентност за кој суд Бадинтер ќе каже дека е неговиот голем успех но истовремено и “остварена одмазда” поради неможноста да најде ентузијасти за создавање на ваков Суд во Западните Европски држави пред овој во за Бифша Југославија. Бадинтер има конкретни предлози: дванаесет земји членки од постојаните 27 на ЕУ треба да се состанат и да преговараат за ЕУ Судство. Тоа не треба  да ги вклучува сите основачки членки затоа што тогаш се би било “премногу лесно” вели Бадинтер. Тие треба врз основа на она што веќе постои од институционален капацитет да работат на градење на поголема меѓусебна доверба и да дојдат до решение на ова прашање.

Од горенаведеното произлегуваат неколку генерални заклучоци: Правниците го гледаат проктот ЕУ постојано во потреба од конституционализирање т.е. поголема унификација, воспоставување на некаков вид на Устав  што зборува за тоа дека Лисабонскиот договор е сеуште далеку од замислената идеја. Ова е поразлично од она што го гледаат политиколозите кои сеуште се трудат да го класифицираат ЕУ политчкиот систем, ако и тоа може да се нарече така па од таму да можат да предвидуваат за понатамошениот системски развој на Унијата. Проблемот со заедничката валута, Европската Централна Банка, Безбедносната политка се дел од пакетот проблеми на супранационалната ЕУ формација. Ентузијазам за примање на нови земји членки барем од говорот на Бадинтер воопшто нема, но она што е според мене е малку потрагично е прилично идеалистичкиот пристап кон создавање на заедники судски систем, кој во ситуацијата во која се наоѓа ЕУ ни оддалеку не изгледа возможен. Друг проблем е деградирањето на четирите гореспоменати столбови на Евроспката цивилизација: Античка Грција- ЕУ има сериозен проблем со моменталната состојба на демокртскиот систем кој се огледува во скептицизам кон граѓанското учество во изборите, доверба во институциите, се поголемото незадоволство од социјалната нееднаквост и незнаењето како да се справи со интегрирање на малцинства во своите напредни демократии. Христијанство - како никогаш досега Европа се нема фалено со својата секуларизација и успехот да го “заузди” Хритијанството во прватната сфера на животот на своите граѓани; Римското Право – кое би ставило доста прашалници на одност на ЕУ кон земјите аспиранти за членство во Унијата и конечно Ренесансата која до некаде изгледа како да опстојува во доминацијата на секуларизмот и рационализмот, но во време на релативизирање на секакви вредности и политчка коректност, дури и Ренесансата е закопана некаде во деконструктивизмот и апатичниот став кон потреба да се трага и  знае вистината. Едно е сигурно, ЕУ, како и повеќето останати држави моментално е во идентитетска криза особено на својот политчки систем кој не е ништо фамозно туку начин на организирање на општествениот живот. Со дерогирана репрезентативна демократија, корупција и доминација на политичка, академска и бизнис ароганција, премногу идеалистичките идеи на Бадинтер се реален одговор или подобро, поставување огромен прашалник на она што и политиката и правото постојано го избегнуваат како тема: што е со вредностите и моралот кои се спомнуваат само како декор за да дадат историска но не и реална легитимација на денешнава политика? Ова секако ја води дискусијата кон други многу поекстензивни теми за идеолошките кризи на партиите и кризите на личниот интегритет на лидерите. Една многу важна поента од сето ова кое може да се научи е дека не е ЕУ реперот за Македонија во се, напротив, и Македонија може да гледа до каде таа може да ја рационализира иднината на фамилијата на која сака да се приклучи а не да ги гледа само екстремите на Евроскептицизам или Евроентузијазам. Постои и Еврореализам кој е во длабока себе- реинвенција.  

Чајче од Нане

Ноемвриско утро кое ме буди со политичка филозофија и идејата за Општествениот договор кој го оставам за подоцна... за да се напијам топло чајче од нане, наберено од мојот двор во мојата Македонија со две парчиња ајвар направен од мојата мајка во мојата Македонија и парче бело сирење направено во мојата Македонија.... зар има повкусно утро во Будимпешта?

А сега: Што не прави послушни на државата? Што не тера да се прилагодуваме на нејзините правила? Нема Божествен авторитет, нема природна предодредба или доминација на знаењето ... лична согласност? Аристотел, Платон... Лок... држава... живот  ... неопходност  и чајче од нане.